Do tej pory programy, o których mówiliśmy, były pisane w sposób proceduralny. Występował zawsze blok główny programu, który mógł wykonywać pewne procedury. Program taki był zawsze pewną zamkniętą całością, zaczynał się wykonywać w pewnym ściśle określonym miejscu, przechodził linia po linii i kończył się przy dobrze określonych warunkach.

Programowanie obiektowe (zorientowane obiektowo) oparte jest na pojęciu klasy, która jest pewnym elementem odzwierciedlającym rzeczywistość, ma pewne własności i możliwości działania. W takim programowaniu nie projektuje się schematu wykonywania programu linia po linii, a jedynie tworzy pewne klasy, które umieją pewne rzeczy zrobić, i które umieją się skomunikować z innymi klasami bądź są od nich zależne.

Klasy w języku C++ są pewnymi strukturami, które oprócz pól (atrybutów) posiadają też metody, czyli pewne funkcje, które dana klasa może wykonywać. Deklaracja klasy w języku C++ wygląda następująco:

class nazwa_klasy
{

// składowe klasy: pola i metody

};

Instancje klasy (czyli zmienne tego typu) nazywane są obiektami.

Aby prawidłowo programować za pomocą klas i obiektów, należy dobrze poznać paradygmat programowania obiektowego, czyli zbiór mechanizmów i zasad wykorzystywanych podczas tworzenia programów zorientowanych obiektowo. Więcej na temat tych technik, jak również możliwości, które daje takie podejście do programowania, będzie się można dowiedzieć na przedmiocie Programowanie Obiektowe.